Er zijn vele soorten hijsmiddelen, waarvan de staalkabel er één is. Een complex product, waarbij er veel factoren zijn om rekening mee te houden. Er bestaan tal van constructies en toepassingsmogelijkheden. Ontdek waar je op kunt letten.
De opbouw van staalkabels
De kabelkern vormt het middelpunt van de staalkabel. Om de kern liggen strengen, die weer bestaan uit enkele draden. De strengen kunnen in twee richtingen om de kern heen geslagen worden: in kruisslag of langslag. Welke slagwijze je kiest, hangt af van de toepassing van je staalkabel.
De materiaalkeuze is ruim
Voor de kern en de draden kun je kiezen uit verschillende materialen. De kern kan zijn gemaakt van touw, kunstvezel en staal, hoewel een touwkern steeds minder wordt toegepast. Voor de draden zijn de materiaalmogelijkheden bijvoorbeeld blank, verzinkt of roestvast staaldraad. Daarnaast kun je ook kiezen uit verschillende treksterktes. Iedere materiaalsoort heeft zijn voor- en nadelen.
Breekkracht, gebruiksfactor en werklast
De breekkracht is de maximale belasting die de staalkabel kan ondergaan voordat de kabel breekt. De werklast is de maximale belasting waarmee de kabel mag worden belast. De verhouding tussen de breekkracht en de werklast heet de gebruiksfactor.
Bijvoorbeeld: bij een gebruiksfactor van 5 is de werklast één vijfde van de breekkracht. Bij een kabel met een minimale breekkracht van 40 ton mag de maximale belasting van de kabel 8 ton zijn.
Eindverbindingen
Dan de eindverbindingen. Deze zijn in twee categorieën te verdelen: permanente en niet-permanente eindverbindingen. Voorbeelden van permanente eindverbindingen zijn aangegoten sockets en talurit klemmen. Voorbeelden van niet-permanente eindverbindingen zijn draadhuizen, draadklemmen of U-bouten. Let op: bijna alle eindverbindingen verminderen de werklast van de staalkabel. Dit heet de verliesfactor.
Buigingen verminderen
Door de staalkabel te laten buigen over schijven en trommels, ontstaan er op termijn vermoeiingsbreuken en slijtage. Daarom is het belangrijk om het aantal buigingen zoveel mogelijk te beperken. Ook de kabelloop is sterk van invloed op de levensduur. Denk bijvoorbeeld aan de buigrichting en de onderlinge afstand tussen de schijven.
Corrosie
Corrosie kan de levensduur van de staalkabel sterk beïnvloeden. Hou dus in de gaten of de kabel gaat corroderen (roesten). Aan oppervlakte- of vliegroest is nog wat te doen door de kabel te smeren. Bij putcorrosie is het materiaal sterk aangetast en moet de kabel worden gewisseld. Raadpleeg dan een specialist.
Inspectie
Staalkabels moeten minimaal 4 keer per jaar geïnspecteerd worden door een erkende keuringsinstantie (EDTC). Daarnaast is het belangrijk dat de gebruiker de staalkabel dagelijks controleert, de zogenoemde gebruikerscontrole. Let op kwetsbare punten, zoals de eindverbindingen en plekken waar de staalkabel in aanraking komt met externe factoren die de staalkabel kunnen beschadigen.
Onderhoud
Afhankelijk van de omstandigheden is het raadzaam om de kabel te smeren. Bij een stoffige omgeving is het af te raden om te smeren. In de buitenlucht is het raadzaam om de kabel in het voor en najaar dun te smeren met een daarvoor geschikte olie en vooral niet met vet.
Kennisdossier Staalkabel
Er zijn tal van manieren om de levensduur van je staalkabel te verlengen. Zo ben je verzekerd van bedrijfscontinuïteit én zorg je ervoor dat je mensen veilig kunnen werken. Wil je het maximale uit je staalkabel halen? Je voordeel doen met praktijkvoorbeelden? In het Kennisdossier Staalkabel lees je er alles over.
